Alexandra Quirtesse

Opgenomen op de lijst voor de Jonge Jury 2019

Alexandra heeft bij haar opa een hanger gevonden die toegang geeft tot een andere wereld. Er wonen daar mensen, maar ook vreemde wezens, vriendelijke en boosaardige. Nadat ze er al twee keer is geweest besluit ze nooit meer terug te keren want het is er te gevaarlijk.
Tegen haar zin moet ze voor een derde keer terug, ze krijgt hulp van haar goede vriendin Anna. Samen moeten ze uit handen van Havart en Herek blijven en een oude vriend lijkt plotseling hun vijand te zijn. Gelukkig maken ze nieuwe vrienden en krijgen zelfs koninklijke hulp van de magische Groot Bargaat...

Dit is het derde deel van de Alexandra Quirtesse serie en ook in dit deel wordt de lezer weer ondergedompeld in een fantastische wereld.
Dit deel is zelfstandig te lezen, maar de eerder verschenen delen zijn te mooi om te laten liggen!

Wat vooraf ging...

Tijdens een logeerpartij bij haar opa vindt Alexandra Quirtesse op zolder de hanger van haar vermiste oma. Wanneer zij even later de tuin in gaat, ontdekt ze een toegangspoort tot een andere wereld.
Zodra ze de toegangspoort door gaat, ziet ze een mooie en won-derbaarlijke wereld en ontmoet ze de wijze hamster Zambroe. Maar ze merkt ook dat het er gevaarlijk is. Ze wordt ontdekt en achterna gezeten door kwaadaardige, zwijnachtige wezens: virken. Vooral hun leider, de wrede Beron Havart, heeft het op haar voorzien en ze vlucht dieper het onbekende in.
Gelukkig maakt ze nieuwe vrienden die haar willen helpen om weer terug te gaan naar haar eigen wereld: zoals de vriendelijke maar beetje opschepperige Banso en de stoere Kazima, die de jongste zwaardvechtmeester ooit is.
De reis terug is niet eenvoudig, want op de vlucht voor Havart is het moeilijk te weten wie vriend of vijand is. Met een lange omweg weet ze steeds dichter bij haar einddoel te komen. Onderweg beleeft ze angstige avonturen en leert ze om te gaan met de cæl, de bijzondere hanger van haar oma.
Later ontdekt ze ook dat haar vader in deze wereld is. Samen met haar vrienden gaat ze naar hem op zoek. Tijdens de speurtocht heeft ze veel hulp van een boekje dat ze bij haar opa had gevonden, en ook van een tijdkijker die ze heeft gekregen.
Na verloop van tijd ontdekken ze de Poort van Twaalf, waar ondergrondse tunnels hen naar onverwachte plaatsen brengen. Samen met haar vrienden ontdekt ze zo niet alleen de verblijf-plaats van Havart met zijn virken en gemene wurgels, maar heeft ze ook een onverwachte ontmoeting met iemand die al lang ver-dwenen was.

Verklarende woordenlijst van de belangrijkste wezens, namen en begrippen.

Bazuf
Bazufs zijn enorme dieren, groter dan een walvis, maar ze leven in de lucht waar ze kleine insecten eten, de lijken, die in grote wolken vliegen. Ze hebben lange vinnen waarmee ze sturen en door de lucht kunnen vliegen. Als een bazuf jong gevangen wordt kan hij met veel geduld getemd worden. Het is dan mogelijk om op een bazuf te vliegen. Waarschijnlijk omdat bazufs hun pasgeboren jongen op de rug meedragen vinden ze het goed als mensen er ook op vliegen. Het instinct van een bazuf zorgt er voor dat ze nooi iemand van de rug af zullen laten vallen.

Het deed Alexandra nog het meest denken aan een zwevende walvis, maar de bazuf was nog groter en had langere vinnen. Met zijn reusachtige bek schepte het dier grote hoeveelheden van de insecten naar binnen die het vervolgens zacht slurpend doorslikte. Hij draaide, buitelde en zweefde omhoog en omlaag, waarbij het dier nooit leek te stoppen met eten.
'Maar dat kan niet!' riep Alexandra vol ongeloof uit. 'Hoe kan hij vliegen, ik bedoel... het is zo'n groot beest.'
'En dit is nog een jong exemplaar, als ze ouder zijn worden ze nog groter!' zei Kazima opgetogen.
'Zo'n bazuf zit vol met gas, daarom kan hij zo blijven zweven', legde Astabi uit
Alexandra Quirtesse en de Poort van Twaalf

Beron
Beron zijn menselijker dan virken, maar ook veel groter en sterker. In het duister kunnen beron minder goed zien dan virken, maar daar staat tegenover dat ze veel slimmer zijn. Als rijdier maken ze gebruik van beren.
Sommige beron zijn leiders van andere beron of zelfs van virken. Deze krijgen de titel Beron (met een hoofdletter geschreven). Een van de bekendste Beron is Havart.

In het oranjegele licht van de toorts kwam een sinister wezen naar voren. Hij was groter en imposanter dan een virk en zijn gezicht was, ondanks dat het enkele trekken had van de varkensachtige kop van een virk, bijna menselijk. Het huiveringwekkende van dit gezicht waren de ogen. In een diepe wenkbrauwloze oogkas lagen ze, geheel zwart en glanzend in het licht van de fakkel. Het wezen deed een stap naar voren en nu viel het licht op zijn rijdier. Alexandra's adem stokte en ze huiverde bij het zien van de enorme donkerbruine beer waar hij op zat. Zoals de Hestan paarden bereden, zo bereed dit wezen de beer.
Alexandra Quirtesse in de Virkenmereg

Cæl
Een cæl is een speciaal sierraad dat als een soort sleutel werkt om toegang te geven tot andere werelden of poorten te openen. Er waren vroeger heel veel cæls, sommige sterk, sommige minder sterk. De twee sterkste cæls, de witte en de zwarte, zijn elkaars tegenhanger en houden elkaar in evenwicht.
Alexandra heeft de cæl van haar oma gevonden en kan daarmee door de poort die in haar opa's tuin ligt. Maar een cæl kan zijn krachten ook afgeven. Iemand die hem lang genoeg draagt zal ook zonder cæl poorten kunnen openen.

'Wij weten wel beter. De oude documenten zijn helaas niet compleet en de kennis is daardoor niet volledig, maar er wordt melding gemaakt van een aantal poorten die leiden naar andere werelden. Heel lang geleden stonden deze open en kon alles en iedereen van de ene wereld naar de andere wereld gaan. Niemand weet hoe oud die poorten zijn of wie ze gemaakt heeft, maar op een gegeven moment hebben de makers ervan besloten om ze af te sluiten. De poorten naar de verschillende werelden werden toen een voor een gesloten en geen enkel wezen, zelfs niet het kleinste insect, kon meer reizen tussen de verschillende werelden zonder gebruik te maken van een speciale sleutel.'
'Een sleutel?' vroeg Alexandra verbaast.
'Ja, geen gewone sleutel die je in een slot kan steken, maar een veel ingenieuzere oplossing. Met zo'n sleutel bij je kon je vanzelf zo'n doorgang naar een andere wereld passeren. Sommige sleutels konden alleen gebruikt worden door een persoon of wezen waar het voor gemaakt was, er waren dus veel verschillende sleutels. Wij noemen zo'n sleutel hier een cæl.'
'Een cæl?' zei Alexandra verschrikt.
'Ja, met een cæl is zo'n poort dus te openen en stap je in een andere wereld.'
Alexandra Quirtesse in de Virkenmereg

Crompoort
Crompoort is een klein dorp dat verscholen ligt in de Crompoortse Bossen. De naam van het dorp is waarschijnlijk afkomstig van de oude scheefstaande poort die vroeger de toegang tot het plaatsje markeerde*. In de volksmond werd de scheefstaande poort de 'kromme poort' genoemd. In 1873 stortte de poort in. De restanten van de poort zijn inmiddels verdwenen en op de plaats waar vroeger de poort stond bevindt zich tegenwoordig een bushalte. In de Crompoortse Bossen bevindt zich een klein maar opvallend dal dat lokaal bekend staat als de Cromme put. Het dorp Crompoort is enkele jaren geleden landelijk in het nieuws gekomen vanwege de verdwijning van een inwoonster ven recenter vanwege enkele wolven die er gezien zouden zijn.
ECONOMIE
De belangrijkste winkels van Crompoort bevinden zich aan de hoofdstraat, met o.a. twee horecagelegenheden (een cafe en een patatzaak) en een bakkerij (Bakkerij Van Velzen). Toerisme speelt een beperkte rol, even buiten Crompoort bevindt zich aan de rand van het bos een bescheiden camping.
TRIVIA
Sommige mensen beweren dat er rond Crompoort veel onverklaarbare verschijnselen plaats vinden. Zo zeggen sommige mensen in de Crompoortse Bossen vreemde zwevende lichtjes gezien te hebben en anderen menen er zelfs kabouters gezien te hebben. Ook zouden er regelmatig vreemde en geheimzinnige geluiden te horen zijn in de Crompoortse bossen. Geen van deze beweringen zijn echter bevestigd.
* Sommige mensen menen dat de naam van Crompoort veel ouder is, en dat de plaats vernoemd is naar de steencirkel (cromlech) die er vroeger te vinden was. Net als andere steencirkels zou dit een poort vormen, wat de naam Crompoort zou verklaren. Er is echter geen steencirkel (meer) in Crompoort, de enige twee rechtopstaande stenen die er zijn bevinden zich op particulier terrein.

Grijzen
Het Grijze Leger, of kortweg de Grijzen, staat slecht bekend. Ze zijn een agressief volk dat veel veroveringen op zijn naam heeft staan. Degene die in hun handen valt wordt gevangen genomen en opgenomen in hun volk of als slaaf ingezet. Ze zien zichzelf als uitverkoren en geloven dat ze eens de hele wereld zullen overhersen. Ze zijn daarom niet veel beter dan virken. Dat zijn dan ook hun aartsvijanden, omdat virken hetzelfde nastreven.
De eerste kennismaking van Alexandra met dit volk was toen ze hun leider Fier Hoessel onmoette.
Recht voor hen tussen de bomen stond een lange, rijzige man. Hij had een mager gezicht en was geheel in het grijs gekleed. Hij droeg een broek die tot halverwege zijn kuiten reikte en een soort tuniek van een dunne, grijze stof die fladderde in de wind. Om beide polsen en enkels droeg hij brede zilverkleurige banden die fraai versierd waren. ... Met zijn verzonken ogen keek hij hen strak aan, zijn lange, lichtbruine haren verward waaiend in de wind.
Alexandra Quirtesse in de Virkenmereg

Havart
Havart is een beron en een van de Beron, de leiders van de beron en virken. Hij rijdt op zijn beer en jaagt op Alexandra.
In het oranjegele licht van de toorts kwam een sinister wezen naar voren. Hij was groter en imposanter dan een virk en zijn gezicht was, ondanks dat het enkele trekken had van de varkensachtige kop van een virk, bijna menselijk. Het huivering-wekkende van dit gezicht waren de ogen. In een diepe wenkbrauwloze oogkas lagen ze, geheel zwart en glanzend in het licht van de fa