Dr. Johan Andreas dèr Mouw (1863-1919) was leraar klassieke talen en publicist op filosofisch gebied. Aan het eind van zijn leven ontwikkelde hij zich tot een productieve dichter, onder het pseudoniem Adwaita (Sanskriet voor Tweeheidsloos).
Hij debuteerde in De Groene Amsterdammer. Zijn enige, zeer omvangrijke bundel 'Brahman' verscheen postuum, in twee paarse banden. ''k Ben Brahman. Maar we zitten zonder meid.' Een karakteristieke regel voor Johan Andreas dèr Mouw: hooggestemd en relativerend, geestig en diep serieus tegelijkertijd.
Het sonnet, zijn favoriete vorm, was geknipt voor die tegenstelling: tussen de twee kwatrijnen en de twee terzinen hoort er immers een omslag plaats te vinden, zo'n tegenstelling is bij het sonnet een verplichting.
'Mijn taalorkest' noemde Dèr Mouw zijn materiaal; hij is het dan ook die de metrische versregel van het sonnet het muzikaalst weet te behandelen, vooral wat betreft de syncope, in de poëzie antimetrie genoemd, die was geïntroduceerd door Willem Kloos, maar die door Dèr Mouw in al haar betekenisondersteunende aspecten is verkend.
‘Deze poëzie is tijdloos, en weerloos. De enige andere dichter aan wie ze me doet denken, in de mengeling van wanhoop en nuchterheid, is de Portugese tijdgenoot Pessoa. Dankzij Jan Kuijper zijn deze gedichten weer bereikbaar.’ - Aleid Truijens, de Volkskrant
